DENNIS BRENNAN AND THE WHITE OWLS - LIVE AT ELECTRIC ANDYLAND

 

 “ They growl, moan and tear at the music with the attitude of unbridled youth… “

Singer-songwriter, Roots Rock artiest Dennis Brennan is al jaren actief in de music scene van Boston, MA. Na zijn middelbare school was hij frontman/zanger in meerdere bands (The Dirty Rye Band, The West Side Band, The Martells, Push Push) die zowat in iedere bar aan de East Coast optraden. In 1992 richtte hij de Dennis Brennan Band op en startte zijn solocarrière. In 1995 debuteerde Brennan (met gitarist Duke Levine & drummer Billy Conway) met ‘Jack In The Pulpit’. De albums die hij in al die jaren uitbracht kan je catalogeren onder Roots Rock/Americana.

Wekelijks op maandagavond trad Brennan jaren op in een lokale club met een band (bestaande uit plaatselijke muzikanten) die hij aankondigde als The White Owls. Om hun bijdrage aan de blues te archiveren nam hij met “hen” het debuut album ‘Live at Electric Andyland’ op. Waren er tijdens de opnames bij: Dennis Brennan: zang, harmonica - Andrew (Andy) Plaisted: drums - Stephen Sadler: lapsteel gitaar - Tim Gearan: gitaar - Jim Haggerty: staande bas & David Western: orgel. “Electric Andyland” is de handelsnaam van de opnamestudio van drummer Andy Plaisted die ooit thuis met een kleine studio begon, die uitgroeide tot een plaats waar nu opnamekwaliteit voor een goede prijs troef is. Dit om aan te geven dat ‘Live at Electric Andyland’ géén live album à la lettre is, maar “live” opgenomen werd in de studio van Plaisted. 

Wat ze opnamen zijn naast drie eigen nummers ook covers van Johnny Guitar Watson, Ledbetter, Mose Allison, Willie Dixon, Jimmy Reed, Bobo Jenkins, Big Al Downing en… de Rolling Stones. Beginnen doen ze met ”Cuttin’ In”, een nummer van Johnny Guitar Watson, dat erg vertrouwd klinkt. De Chicago sfeer blijft nog even hangen met het swingende "Nothin 'But Love" van Bobo Jenkins. Het is een nummer over het zoeken naar problemen en het gevecht winnen, waarin we voor het eerst mogen kennis maken met Brennan's no-nonsens mondharmonicaspel. Het gaat daarna richting rockabilly met “Big” Al Downing's "Yes 'I'm Loving You", een nummer dat iedereen ongetwijfeld op de dansvloer zal krijgen. Brennan & de White Owls vertragen dan het tempo met ”End of the Blues”, een originele blues ballade van gitarist Tim Gearan. Jimmy Reed’s ”Good Lover” is een nummer over een doortrapte man, die weet dat hij de dames genoeg (maar géén geld) te bieden heeft. ”The (New) Call of the Freaks” van Barbarin is waarschijnlijk de oudste cover. Het begint met een drumintro en gaat verder over in een instrumentaal gedeelte waarna je in een juke-joint belandt, waar je met mondharmonica en gitaar verwelkomt wordt. De volgende original ”Tangle” is een sinistere tango waarbij het lijkt of vreemd behekste wezens boven je hoofd zweven. Gitarist Stephen Sadler schreef de hoodoo-stomp ”Three Kind of Blues”, die uit het moerras lijkt te komen en waarin we kennis maken met een protagonist, die zijn geluk bepleit en die "de wereld alleen groet, behalve drie soorten blues" en, jij kan ze alle drie voelen. Willie Dixon’s city blues ”I Live the Life I Love” voelt opnieuw positief aan, waarbij het genieten is van Sadler’s slide lap steel gitaar. Met ”Foolkiller” van Mose Allison schiet het tempo de hoogte in en vullen zydeco-achtige klanken de kamer. De band speelt een ingewikkeld ritme heel strak waarbij de mondharmonica solo en de slide-gitaar voor de groove zorgen. Dennis Brennan & the White Owls sluiten het album af met twee swing nummers. Ze herwerken Leadbelly's chaotische "I'm On My Last Go Round", waardoor het een bijna Clapton-achtige snelle achtervolging wordt. In 1968 brachten The Rolling Stones hun album ‘Beggars Banquet’ uit. Mick Jagger & Keith Richards schreven hiervoor ”No Expectations”, een nummer dat in 1970 ook door Johnny Cash opgenomen werd. Voor Dennis Brennan & the White Owls is dit een rustig afsluiten van hun ‘Live at Electric Andyland’.

Met ‘Live at Electric Andyland’ etaleert Dennis Brennan zich als frontman en zanger met zijn White Owls als begeleidingsband, die vele stijlen aankan.

“ With 'Live at Electric Andyland' Dennis Brennan presents himself as frontman and singer with the White Owls as backing band that can handle many styles… “  - esc for www.rootstime.be

Eric Schuurmans

 

Album track list:
01.”Cuttin’ In” [Johnny Guitar Watson] - 02.”Nothing But Love” [Bobo Jenkins] - 03.”Yes I’m Loving You” [Big Al Downing, Poe, Sardinsky] - 04.”End of the Blues” [T.Gearan] - 05.”Good Lover” [Jimmy Reed] - 06.”The (New) Call of the Freaks” [Barbarin] - 07.”Tangle” [D.Brennan, A.Plaisted, J.Haggerty] - 08.”Three Kind of Blues” [S.Sadler] - 09.”I Live the Life I Love” [Wilie Dixon] - 10.”Foolkiller” [Mose Allison] - 11.”I’m On My Last Go Round” [Ledbetter] - 12.”No Expectations” [Jagger, Richards] – Written by as [noted] © 2018 – Produced by: Andrew Plaisted

Album line-up:
Dennis Brennan: vocs, harmonica / Andrew Plaisted: drums, vocs / Stephen Sadler: lapsteel guitar, vocs / Tim Gearan: guitar, vocs / Jim Haggerty: upright bass, vocs / David Western: organ

Discography DENNIS BRENNAN (AND THE WHITE OWLS*):
Live at Electric Andyland* [2019] | Engagement, with Kevin Barry, Billy Beard, Duke Levine & Andrew Mazzone [2006] | “Sugar Falls” b/w “Cherry Ball Blues", by: Dennis Brennan & The Iodine Brothers [2002] | Rule # 1 [2000] | Iodine In The Wine [1997] | Jack In The Pulpit, with Duke Levine & Billy Conway (debut album) [1995] | Can't Wait, by Push Push [1989] |

Artiest info
Website  
 

Label: VizzTone

video